Tekel 3000: Bir Sigara, Bir Hatıra
Kayseri’nin soğuk kış akşamlarından birinde, akşamın karanlığında çakmak ışığının yanıp söndüğü bir anı hatırlıyorum. O zamanlar çok gençtim, belki de hayatımda en çok hayal kırıklığına uğradığım dönemlerden biriydi. İçimdeki o boşluk, dünyadaki her şeyin anlamını sorguladığım o anlar, insanın içini burkan, ama bir yandan da anlatmak istediği bir duygu yumağıydı. O anlardan birinde, bir Tekel 3000 sigarasına sarıldım. Belki de hiç beklemediğim bir yerde, en az beklediğim şekilde karşımda belirdi.
O Akşam, O Sigara
Geceyi geçirmek için arkadaşlarımla bir kafeye oturduk. Havanın soğukluğu, içeriye girdiğimizde karşıladığımız sıcaklıkla birden kayboldu. Ama o an, içimdeki buharlı havayı, kararsızlığımı ve kafamı bulandıran düşünceleri bir kenara atmaya çalışarak, dışarıya bir sigara içmeye çıktım. Sigara içmenin hiç de sağlıklı bir şey olmadığını biliyordum ama o an, sigara bir kaçıştı, düşüncelerimi susturmak için bir yoldu.
İçeriye girmeden önce, bir an kafede gördüğüm sigara markalarına göz attım. Fark ettim ki, hiçbir sigara markası bende bir şey uyandırmıyordu. O sırada gözüm, duvarda asılı olan bir Tekel 3000 paketine takıldı. “Tekel 3000, nerenin sigarası?” diye sordum kendi kendime. Sonra, o tanıdık kırmızı-pembe ambalajın beni nasıl da içine çektiğini fark ettim. Bir anda, tüm o karmaşık düşüncelerimin ortasında Tekel 3000’in ambalajı bana bir anlam ifade etmeye başlamıştı.
Bir Hatıra, Bir Hıçkırık
Kayseri’de büyümek, aslında bazen insanı fazla yalnız hissettiren bir şeydir. Küçük bir şehirde her şey birbirine o kadar yakın ki, birinin hayatını öğrenmek, birinin kararlarını tahmin etmek neredeyse imkansız değildir. O akşam, Tekel 3000’in sigarasını yaktığımda, içimde bir boşluk vardı. O sigara, aslında her şeyden çok bir anlam taşıyordu. Çünkü o sigara, bana, o zamanlar Kayseri’deki hayattan başka bir çıkış arayışımı hatırlatıyordu.
Geceye o kadar yüklenmiştim ki, sigara içtikçe her dumanla birlikte hayatımın ne kadar geçip gittiğini fark ettim. İçimde bir hayal kırıklığı vardı, kaybettiğimi düşündüğüm bir şey vardı ama neydi? O sigara içtikçe, Kayseri’nin dar sokaklarında yaşadığım günleri, o soğuk kış akşamlarını hatırlıyordum. Tekel 3000 sigarasının ilk dumanı, adeta o kaybolan yılların bir sembolü gibi geldi.
Heyecan ve Umut
O anda bir şey fark ettim: Her zaman kaybolan şeyler, bir yerlerde biriktirilen izlerden ibaret kalır. Bu sigara, kaybolan ama her zaman var olan bir hatıra gibiydi. O hatıra, bana Kayseri’nin dar, karanlık sokaklarında bile bir ışık olabileceğini anlatıyordu. Belki de o an, biraz daha umutlu hissediyordum. Hayatın her ne kadar karanlık olsa da, içinden bir parça ışık bulmak mümkündü.
Tekel 3000’in her nefesini alırken, sigaranın dumanı sadece bir dışa vurum değil, aynı zamanda geçmişin bir parçasıydı. Sigara, bana hayal kırıklığımı, belirsizliklerimi ama aynı zamanda çözüm arayışımı gösterdi. İçerken bir yandan da tek tek neyi kaybettiğimi düşündüm; kaybolmuş bir hayal, yakalanmamış bir fırsat. Ama her yudumda biraz daha netleşti hayatımın karmaşası.
Bir Sonraki Adım
Tekel 3000’in sigarasını bitirip kafeye geri dönerken, biraz daha netleşmiş bir düşünce vardı kafamda. Geçmişin bana sunduğu bu kayıpların, aslında benim olgunlaşmam için gerekli olduğuna karar verdim. Evet, belki o sigara biraz fazla hayal kırıklığına, biraz fazla hüsrana yol açmıştı ama aynı zamanda bana hayatın geçici olduğunu, her anı yaşamanın önemli olduğunu da hatırlatmıştı.
O akşam sigara içmek, kaybolmuş bir zamanın yerine ne koyabileceğimi düşünmekti aslında. Kayseri’nin dar sokaklarında, o soğuk kış akşamında, Tekel 3000 sigarası bana bir şey öğretti: Geçmişi bırakıp, yeni bir adım atma zamanı gelmişti. O sigara bana sadece bir hatıra değil, geleceğe dair bir umut ışığı da sundu.
Sonuç
Hayat bazen düşündüğümüzden daha karmaşık olur. Kayseri gibi bir şehirde, her gün geçmişin izleriyle, buhranın içinde yaşarken, bir Tekel 3000 sigarasıyla yapılan bir yolculuk, insanın hayatındaki kayıpları ve kazançları daha derin hissettirebilir. O akşam sigara içmek, sadece geçmişin izlerine değil, geleceğe dair bir adım atmaya da vesile oldu. Ve her yudumda daha çok fark ettim ki, yaşam, beklediğimizden çok daha değerli ve anlamlıydı.